PRAWO PRACY

Czym jest prawo ? Otóż prawo  w ujęciu przedmiotowym – system norm prawnych, czyli ogólnych, abstrakcyjnych i jednoznacznych aktów prawnych, które powstały w związku z istnieniem i funkcjonowaniem państwa lub innego uporządkowanego organizmu społecznego, ustanowionych lub uznanych przez właściwe organy władzy.

       Jak mawiał Sokrates „Prawo nie tworzy się po to by karać przestępców. Prawo tworzy się po to by chronić ludzi uczciwych przed przestępcami.”, tak więc możemy postawić tezę iż prawo i to jak jest ono przestrzegane i egzekwowane, stanowi o rozwoju kulturowym i cywilizacyjnym społeczeństwa. 

kodeks-pracy
Prawo Pracy to gałąź prawa  obejmująca ogół regulacji w zakresie stosunku pracy, pomiędzy stronami. Strony tego stosunku są wymienione w Art. 2 KP i Art. 3 KP. To trudna i złożona materia prawna, choć w moim odczuciu traktowana trochę „po macoszemu a tym samym niezbyt poważnie”.

       Podstawowym normatywnym aktem prawnym prawa pracy jest Kodeks Pracy. Kodeks Pracy jest społecznie bardzo ważną częścią prawa podstawowym źródłem tego prawa w stosunku do osób zatrudnionych nie tylko na podstawie stosunku pracy ale też zatrudnionych na innej podstawie prawnej. I choć wydaje się że przepisy Kodeksu Pracy w miarę szczegółowo regulują wzajemne prawa i obowiązki stron stosunku pracy, to jednak znacząca część tej problematyki jest objęta przepisami poza kodeksowymi, które znajdziemy w  innych normatywnych aktach prawnych co wynika wprost z Art. 9 KP. Artykuł ten w miarę szczegółowo wymienia hierarchię norm prawa pracy, zaczynając od przepisów kodeksowych i okołokodeksowych, poprzez ustawy, rozporządzenia, kończąc na układach zbiorowych, regulaminach wewnętrznych i statutach. I choć artykuł ten był już kilkakrotnie nowelizowany to nawiązuje do ważnej zasady powszechności prawa pracy co wynika z Art. 1 KP.

Osoba fizyczna zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę, zobowiązana do wykonywania określonej pracy.

Osoba fizyczna lub osoba prawna, a także inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która spełniając pewne wymogi prawne i społeczne, zatrudnia pracowników.

Więź prawna łączącą pracownika i pracodawcę.

Wypłaty pieniężne oraz wartość tzw. świadczeń w naturze (towary, materiały, usługi itp.) lub ekwiwalenty wypłacone pracownikom lub innym osobom fizycznym przez jednostkę za wykonaną na jej rzecz pracę.

Wypłaty pieniężne oraz wartość tzw. świadczeń w naturze (towary, materiały, usługi itp.) lub ekwiwalenty wypłacone pracownikom lub innym osobom fizycznym przez jednostkę za wykonaną na jej rzecz pracę.

Wygaśnięcie stosunku pracy na skutek porozumienia lub zerwania umowy o pracę przez pracownika lub pracodawcę, przed uzgodnionym czasem jej wygaśnięcia.

Dwustronne porozumienie pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, na podstawie którego pracownik zobowiązuje się do świadczenia pracy na rzecz pracodawcy, a pracodawca zobowiązuje się do wypłacenia pracownikowi wynagrodzenia.

Czynności przygotowawcze, w ramach których strony powinny wzajemnie poinformować się o okolicznościach mających znaczenie dla zawarcia i treści umowy o pracę, w tym wynagrodzenia i zakresu obowiązków.

Spór między wszystkimi lub określoną grupą pracowników z jednym pracodawcą, dotyczący zwykle zmiany wynagrodzenia lub zakresu obowiązków.

Najostrzejsza forma sporu zbiorowego, polegająca najczęściej na dobrowolnym powstrzymaniu się od pracy przez protestujących.

Działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.

Dokument, który otrzymuje pracownik w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy.

Organ nadzoru i kontroli nad przestrzeganiem prawa pracy, a w szczególności przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.